به ياد مي آوري دلبندم،
آن جويي را كه كنارش نشسته و بر يكديگر چشم دوخته بوديم ؟
آيا ميداني كه در آن دم چشمهايت به من گفتند كه مهر تو نه از دلسوزي كه از داد زاده شده است؟
و من
اكنون مي توانم خود و جهانيان را آواز در دهم كه هديه هاي برآمده از مهر از دهش هاي سرچشمه گرفته،از بخشندگي بسيار بزرگترند .
جبران خليل جبران
عشق من به او،زندگي من است
كه در سرشاري روان است
و چونان،چون رودي در پاييز
آرام آرام ميرود
سرودهايم با عشق يگانه است.
رابين درانت-تگور
وقتي گل سرخي مي ميرد
از گلبرگ هايش براي محبوب
بستري مي سازد
و چنين است انديشه هاي تو
وقتي كه رفته اي
عشق،خود چنان رويايي است
پرسي بايش-شلي
هرگز عاشق مشو،
مگر بتواني همه خطاهاي انسان را
برخود
هموار كني.
توماس-كمپيون
باز آي تا درد اشك هاي باران را از ساغر نرگس سركشيم و
گوش جان هامان را از،
ترانه هاي شادمانه ي پرندگان سرشار ساخته و
بوييدن عطر نسيم را غنيمت شمريم.
باز آي تا چون بنفشه ها،
كنار اين تخته سنگ نشينيم و
عاشقانه
گونه هاي يكديگر را غرق بوسه سازيم.
جبران خليل-جبران
خود را گرامي مي دارم،
خود را صدا مي زنم،
پرسه مي زنم،
و روح خود را فرا مي خوانم.
والت-ويتمن
از بهار عشق و جواني بهره برگير.
و باقي را هر چه هست به فرشته نيكوكار واگذار،
چرا كه زمان
به زودي اين حقيقت را بر تو آشكار مي كند كه
در آشيان پارينه ي مرغان،
پرنده اي نمانده است.
هنري-لنگ فلو
وقتي كه عاشق شديم،
باورهايمان را
و نيازهاي دروني خويش را
در سفره عشق پهن مي كنيم
و
با خلوت نيت،
صفا و صميميت را
نثار يكديگر مي نماييم.
و تداومي را مي جوييم كه ترس از آن داريم.
حسين-رحمت نژاد
همه ي عشق ها شيرين اند
خواه ابراز شوند و خواه دريافت شوند
عشق همچون روشنايي همگاني است
و صداي آشناي آن
هرگز كسل كننده نمي شود.
پرسي بايش-شلي
پستي و تباهي جانم را والا مي دارم،
چرا كه تو را دوست مي دارم.
آشفتگي به جانم باز مي گردد،
هنگامي كه تو نيستي .
كريستوفر-مارلو
من به سرنوشت پست ترين جانوران رشك مي برم،
كه مي توانند در خوابي حيواني فرو روند،
در آن مدت كه كلاف زمان،
آرام آرام از هم گشوده ميشود.
چارلز-باودلير
آنجا و آنچه كه هستي
افكار و باورهايت رقم زده اند،
افكار و باورهايت را تغيير ده،
تا آنجا و آنچه كه هستي تغيير دهي.
زيگ-زيگلار
ديروز... محبوبم،
كم وبيش در اين دنيا تنها بودم
و تنهايي ام به سنگدلي مرگ بود.
به گلي مي مانستم
روييده در سايه سنگي بزرگ
گلي كه زندگي از هستي اش آگاه نبوده او هم،
زندگي را نمي شناخت.
جبران خليل-جبران
هر ازدواجي
خوشايند يا ناخوشايند،
بي اندازه جذابتر و پر معناتر از
ماجرايي عاشقانه است،
هر چند پر شور و آتشين.
وستن هيو-اودين
افسون و فريبايي،
شيوه اي است در گرفتن پاسخ آري،
بي آنكه هيچ سوال مشخصي پرسيده شود.
آلبرت-گامس
عشق مرد چيزي جداي از زندگي اوست،
عشق مرد همه هستي يك زن است.
لرد-بايرون
عشق،موهبت عشق است
و جز از عشق موهبتي نمي گيرد...
مسخر عشق در بند عشق است
و عشق راه سدي نيست
عشق را بنده عشق است
و ديگر هيچ.
جبران خليل جبران
بگذار دوستت بدارم،
همچون شمعي كه پروانه را،
زنبوري گل را،
پرستويي آشيانه را،
ليلي اي مجنون را،
و ديوانه اي تو را.
حسين-رحمت نژاد
اوه دلبندم،
مي گويند مهر در دل آدمي زبانه اي است كه همه چيز را به كام خود مي كشد.
من از نخستين ديدارمان مي دانستم كه ترا روزگاري دراز بوده مي شناخته ام.
و هنگام بدرود گفتن آگاه بودم كه هيچ نيرويي، توان
از هم دور نگه داشتنمان را ندارد.
جبران خليل-جبران
پيامد وسيله ي ناپاك،
هدف ناپاك است.
نمي توان از طريق ناحق
به حقيقت دست يافت.
ماهتما-گاندي
براي نيل به آرمان بزرگ،فقط يكي از اين دو چيز لازم است:
يكي توانايي وديگري پشتكار،توانايي در اختيار گروه محدودي است،اما پشتكار سخت و فرساينده و مداوم در توان بسياري از مردم است كه اگر به كار گرفته شود،به ندرت بي ثمر مي ماند ودليلش اين است كه قدرت پنهان آن آهسته كار مي كند و هر مانعي را در هم مي شكند.
جان ولفگنگ وون-گيدي
زندگي يك سفر است
و تو آن مسافري باش
كه در هر كامش
ترنم خوش لحظه ها جاري است.
نانسي-سيمس
زندگي شيرين است،
قدر هر لحظه آن را تو بدان
كه در اين چند صبا
چهره بر هم نكني
كو ندارد ارزش
كه به تندي گذرد
حسين-رحمت نژاد
دلم آرزوي چيزي را دارد كه، به پندارم نمي آيد،روح خويش را پيش مي رانم تا به ديار ناشناخته اي رخت كشد كه حافظه ام به آن راه نبرده باشد.
جبران خليل-جبران
آنگاه كه هدف ها بزرگ باشند،
انسانيت معيارهاي ديگري به كار خواهد گرفت
و ديگر جنايت را نخواهد شمرد.
حتي اگر به هولناكترين ابزارهها متوسل شوند.
فردريش-نيچه
در ژرفاي جان ما،
رازهاي پيچيده است كه،
گمان ها را بدان ها راهي نيست،وبا انديشه
نمي توان از راستي آنها
پرده افكند.
جبران خليل-جبران
نا امني و بي نظمي در سراسر دنيا،
مانند سيلي طغيانگر است و كيست كه بتواند جلوي آن را بگيرد.
به جاي سرگرداني از سرزميني به سرزمين ديگر،
چرا يكباره از مردم كناره نمي گيري و عزلت نميگزيني.
كنفيوشس
يك باستان شناس بهترين همسري است كه يك زن مي تواند داشته باشد.
چرا كه هر چه زن پيرتر مي شود،
شوهرش به او بيشتر علاقه مند مي گردد.
آگاتا-كريستي
رهايم كن،
گرچه راه،بس ناهموار وسنگلاخ است
و در مسير،ديوان و ددان فراوان،
رهايم كن،
كه خويش به تنهايي،
پذيراي مبارزه باشم،
تو را قدرت همراهي نيست،
تو،از ابتدا هوس را پذيرفتي،
و با هوس هايت خواهي رفت،
و من صداقت و پاكي را،
مجدد به تجربه خواهم نشست.
حسين-رحمت نژاد
پيوند دوستي،در همه حال وفادار است،مگر هنگامي كه پاي مقام و روابط عاشقانه به ميان مي آيد.
كريستوفر-مارلو
در گوش هاي گل سرخ،رازي را زمزمه ميكني كه،
درونمايه اش را تنها او در مي يابد.
بيشتر زمان ها،گل به پيچ و تاب مي افتد،
اما ديري نمي گذرد كه خنده اش مي گيرد.
اين گونه است برخورد خداوند با جان آدمي.
جبران خليل-جبران
روياهايت را فرو مگذار
كه بي آنان زندگاني را اميدي نيست
و بي اميد،
زندگي را آهنگي نباشد.
نانسي-سيمس
بدان كه عشق را از عشقه گرفته اندو...آن گياهي است كه كس نبيند از كجا برآيد،و كي برآيد،آن وقت بينند كه بر سر درخت رسيده باشد،و درخت را به صفت خويش گردانيده.هر چند كوشي تا از درخت،آن را باز كني و بسيار رنج برگيري آخر بازو بر نيابي،اگر يك ذره از آن بر درخت بماند،همه ي درخت را فراگيرد،سرماي زمستان آن را خشك تواند كند و بس.اما چندان باشد كه گرماي تابستان باز پيدا آيد،او هم باز آن سر پي خويش شود،چون بنگري باز بر سر درخت رسيده باشد و باز با آن درخت از دو كار يكي بكند،يا درخت را خشك بكند و از بن ببرد و يا داغ خويش بر وي نهد كه هرگز از داغ وي خالي نباشد.عشق را از اين عشقه گرفته اند و عشقه اين گياه است كه بر هر چيز آويزداو را از صفت خويش بگرداند.
احمد-جم
فراسوي هر چيزي
قدرتي يافت مي شودكه به
خردي انسان به ديده ي دلسوزي و رحمت مي نگرد.
جبران خليل-جبران
مرگ پايان نيست،
بل
آغاز است بر تمامي كرده ها گفته ها و شنيده ها.
نه بر اين باور باش كه
آمدي و رفتي،
نه
آغاز راه است
آغازي بر
عمري كه گذراندي
چه كردي؟چه خواهي كرد.
اكنون روز حساب است.
حسين-رحمت نژاد
وزيستن را نفس نيكي لازم است وادراك سپاس
كه زندگي را در درون زندگاني ديگري است
به معنويت،
و انسان چه تهديد است و مفلوك مي نمايد
و بدين وادي گام نهد و معناي زندگاني را
در نيافته باشد.
آلبرت-اشوايتزر
عشق هاي كوچك خواهان تملك معشوقند،
اما عشقهاي نامتناهي،تنها خود را مي جويند.
جبران خليل-جبران
دريا پس از طوفان خاموش و آرام مي گيردد
و ما آدميان پس از فروكش كردن زبانه هاي عشق.
اد ماند-والر
خطاست كه بينديشيم عشق حاصل همراهي دراز مدت و زناشويي طولاني است.
عشق فرزند قرابت روح است و اين وابستگي اگر به لحظه اي خلق نشود،به سالها و طي نسل ها موجود نخواهد شد.
جبران خليل- جبران عشق از عاقل ترين مردها يك ابله،
و از سبك ترين زنان يك فرزانه مي سازد.
جورج-سنتيونا
زمين گفت:
چون هنگام در رسد،پرتوي من بر انديشه هاي تو بوسه خواهد زد.
عشق گفت:
روزها ميگذرد،و من همچنان چشم در راه توام.
آنگاه مرگ گفت:
من كشتي عمر تو را در درياها مي رانم.
رابين درانت-تگور
آنگاه كه برخاستم وبر سپيده دمان نظر افكندم،
نام تو را آه كشيدم.
پرسي بايش-شلي
تنها عشق مي تواند بر تنفر فائق آيد.
ماهاتما-گاندي
نگاه او به خيرگي مجسمه ها مي ماند
و آوايش
آرام ودور و ماتم زا.
او به سان كساني سخن مي گويد كه
زماني محبوب بوده اند و اينك
ديگر خاموش.
پائول-ورلين
دنيا جز يك رويا نيست كه تصاوير آن،
هر بار از نو به سوي ما باز مي گردند،
برخي به كرات
برخي به ندرت
برخي شب هنگام
و برخي سپيده دمان.
جيمز-تامسون
مي تواني ستارگان را انكار كني
مي تواني حركت خورشيد را انكار كني
مي تواني قيقت را دروغ بخواني
در عشق من اما،ترديدي نداشته باش.
كريستوفر-مارلو
زمان،زنگي ديوانه ايست كه
غبار در هوا پراكند
و زندگي شيطانه اي كه،
آتش مي افكند.
آلفرد-تنيسون
فريبنده ترين سرشت،نرم ترين روش را دارد،
پريان دريايي هنگامي كه قصد فريب دارند،
دلنشين ترين آواز را مي خوانند.
ميشل-درايتين
:: بازدید از این مطلب : 649
|
امتیاز مطلب : 208
|
تعداد امتیازدهندگان : 66
|
مجموع امتیاز : 66
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
